«Οι τελώνες και οι πόρνες θα μπουν πριν από σας στη βασιλεία του Θεού» (Ματθ. ΚΑ, 31) (τι θα μπορούσε να σημαίνει σήμερα) - Point of view

Εν τάχει

«Οι τελώνες και οι πόρνες θα μπουν πριν από σας στη βασιλεία του Θεού» (Ματθ. ΚΑ, 31) (τι θα μπορούσε να σημαίνει σήμερα)




Οι περισσότεροι άνθρωποι ταλαντευόμαστε, τρεμοπαίζουμε... μεταξύ του καλού και του κακού, μεταξύ ηθικής και ανηθικότητας. Έτσι είναι εξαιρετικά δύσκολο, να γνωρίσουμε τον πραγματικό μας εαυτό, να γνωρίσουμε αυτό που είμαστε. 
Ας μην πάμε μακριά, όλοι θα συμφωνήσουμε, γιατί κατά βάθος γνωρίζουμε, ότι ο ολοκληρωμένος άνθρωπος μοιάζει περισσότερο με ένα ώριμο παιδί. Η υπερβολική παιδικότητα ξεμωραίνει, η υπερβολική ωριμότητα μηχανοποιεί. Ο άνθρωπος είναι ένας συνδυασμός των Δύο. 
Οι άνθρωποι όμως συνήθως δεν εξελισσόμαστε φυσικά, συνθετικά, ενωτικά. Η καθημερινότητα συντρίβει τον άνθρωπο και ο άνθρωπος συντρίβεται από την κοινωνία και τον άνθρωπο. 
Οι άνθρωποι ανέκαθεν αναζητούν διεξόδους τόσο στα ατομικά όσο και στα κοινωνικά τους προβλήματα.
ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΑΝΕΙΣ ΕΚΕΙΝΟ....ΜΗΝ ΚΑΝΕΙΣ ΤΟ ΑΛΛΟ....ΠΡΟΣΕΧΕ....

Ως αντιστάθμισμα των οδυνών και ως αδυναμία αντιμετώπισης τους, οι άνθρωποι εφεύραν την ευπρέπεια, τον καθωσπρεπισμό, τους νόμους, την μετάνοια, την αμαρτία, κάποια αίσθηση ηθικής, την ευτυχία και την επιτυχία. Ήταν ότι καλύτερο μπορούσαμε να κάνουμε ως άνθρωποι αλλά όπως αποδείχτηκε δεν ήταν αρκετό, και οι βάσεις άρχισαν να τρίζουν.
Οι άνθρωποι έβρισκαν κάποιου είδους αλήθεια σε όλα αυτά και πραγματικά υπάρχει κάποια αλήθεια σε όλα αυτά, αλλά οι άνθρωποι επειδή δεν είναι φτασμένοι, δεν είναι ολοκληρωμένοι άνθρωποι και επειδή ως φυσική αντίδραση προβάλλουν ως ιδανικό την ολοκλήρωση αλλά και την ματαιότητα ως το αντίθετο της, βλέπουν έννοιες που περιέχουν αλήθειες, παραγνωρίζοντας την άμεση αλήθεια του εαυτού τους, μια αλήθεια που καμία θρησκεία και καμία επιστήμη δεν μπορεί να τους προσφέρει.
Εκεί εντοπίζεται τόσο η αποτυχίας της επιστήμης, όσο και η αποτυχία της οργανωμένης θρησκείας, της αποστειρωμένης από τον άνθρωπο φιλοσοφίας, που δεν παύουν όμως να είναι πυλώνες και εν δυνάμει δρόμοι αυτογνωσίας.
Έτσι η επιστήμη πολλές φορές χρησιμοποιείται ως μέτρο βίας και χειραγώγησης και η θρησκεία αναδεικνύεται σε μέγα μπαμπούλα προκαλώντας ως δούρειος ίππος «απαγορευμένα» σύνδρομα, αποξένωση και ενοχολαγνεία στο συλλογικό ασυνείδητο.
Τώρα, ένας άνθρωπος που έχει εμποτιστεί σχεδόν ολοκληρωτικά από το σκοτάδι του εαυτού του, ή βρίσκεται σε ακατανίκητη απόγνωση δεν μπορεί να δει κάτι καλό στον κόσμο, επειδή όμως έχει άγνοια της ενέργειας που διέπει το σύμπαν, τελικά, η ίδια η αρνητική ενέργεια που εξαπολύει, θα επιστραφεί, ως λευκή ενέργεια, πράγμα που μπορεί είτε να καταστρέψει ολοκληρωτικά, να τον αφανίσει, να τον σκοτώσει, είτε να τον μετουσιώσει ριζικά. Εδώ δεν μιλάμε τόσο για κάποιο εξωτερικό αποτέλεσμα αν και αυτό μπορεί να είναι μόνο η αφορμή αλλά για ένα βαθύ εσωτερικό τέλμα, μια κατακρήμνιση στην άβυσσο. Αν τα καταφέρει, ο άνθρωπος να ανασχηματίσει τα «κατεστραμμένα του νεύρα», θα έχει βρει τον εαυτό του, θα έχει κάνει την μεγάλη αρχή, την οποία όλοι οι άνθρωποι ποθούν, κατά βάθος.


Αντώνης Χαρατσής


metavatismos
via

Pages