Dimitri Doudko - Point of view

Εν τάχει

Dimitri Doudko






  "Ό χριστιανισμός πρέπει να γίνει ή ουσία της ζωής μας. Στο φως του πρέπει να εξετάσουμε όλα τα προβλήματα και όχι να τον κλείνουμε μέσα σε καθορισμένα πλαίσια. Είναι απαραίτητο να πνευματοποιήσουμε την ζωή που βρίσκεται έξω από τις πόρτες της Εκκλησίας. Ό χριστιανός δεν μπορεί να κλείνεται από καβούκι του, πρέπει να υποφέρει γιο τα δεινά του άλλου...".

Αυτά είναι λίγα χαρακτηριστικά λόγια απ' τα κηρύγματα του Dimitri Doudko, που είναι ένας αντιπροσωπευτικός τύπος των τιμίων αγωνιστών ιερέων της σύγχρονης Ρωσίας.

Γεννήθηκε το 1922 σ' ένα απρόσιτο χωριό στα δάση του Briansk από αγρότες γονείς.
Ό πατέρας του μοχθούσε νύχτα και μέρα για να θρέψει μία πολυάριθμη οικογένεια. Από παιδί γνώρισε στερήσεις, αυτό όμως δεν τον εμπόδιζε στο σχολειό να ξεπερνά όλους τους συμμαθητές του. Έχει το δώρο να κατακτά τις καρδιές όλων. Γράφει στίχους, που ο δάσκαλος του εύρισκε τόσο καλούς, ώστε τους έδινε για μάθημα στην τάξη.

Ήρθε ο πόλεμος. Στρατεύθηκε για δυο χρόνια.
Το 1945 αποστρατευμένος, πήγε στη Μόσχα, όπου μόλις είχε ανοίξει ένα θεολογικό σεμινάριο. Πέρασε λαμπρά τις εισαγωγικές εξετάσεις.
Από το δεύτερο έτος, έγινε δεκτός σαν σπουδαστής στη Θεολογική Ακαδημία. Τότε είναι που ξαφνικά τον σταμάτησαν. Ενοχοποιητικό στοιχείο: τα ποιήματά του. Μετά από σύντομη δίκη, παίρνει το δρόμο των σταλινικών στρατοπέδων. Οκτώμισι χρόνια στο κάτεργο ήταν γι' αυτόν ένα πανεπιστήμιο, μια περίοδος πνευματικής περισυλλογής.

Το 1956, "αποκαταστάθηκε" και μπόρεσε να γυρίσει στη Θεολογική Ακαδημία.
Στα 36 του χρόνια είναι πια πτυχιούχος.
Ακολουθεί ο γάμος του και υστέρα από πολλές ταλαιπωρίες, χειροτονείται διάκονος και το 1960 ιερέας.
Από δω και πέρα μέχρι και σήμερα, παρ' όλες τις διώξεις και τους περιορισμούς της σοβιετικής εξουσίας στα θέματα της θρησκείας, αγωνίζεται να μεταδώσει στους συμπατριώτες του, το μήνυμα και την αλήθεια του Χριστού.

pigizois

Pages