Ο Αγγελικός Παύλος
Δεν γνωρίζουμε τίποτε για την εμφάνιση του Παύλου, τίποτε περισσότερα από αυτά που γνωρίζουμε για τον ίδιο τον θεάνθρωπο. Αλλά τα απόκρυφα εμφανίζονται για να διασώσουν τα παρακάτω:
«Μάλλον μικροκαμωμένος, φαλακρός, στραβοπόδης, σμιχτοφρύδης με μια μεγάλη, κόκκινη και μάλλον γαμψή μύτη.»
-Ονησιφόρος, Πράξεις του Παύλου και της Θέκλας (2ος αιώνας). Το κείμενο συνεχίζει λέγοντας ότι ο Παύλος με τι σειρά του είχε την εμφάνιση με πρόσωπο ανδρός και «αγγέλου».
10 ὅτι αἱ μὲν ἐπιστολαί, φησί, βαρεῖαι καὶ ἰσχυραί, ἡ δὲ παρουσία τοῦ σώματος ἀσθενὴς καὶ ὁ λόγος ἐξουθενημένος.
– 2 Κορινθίους 10.10..
Το Συνέδριο των Ιεροσολύμων;
Στο κεφάλαιο 15 των Πράξεων αναφέρεται ότι (35 Παῦλος δὲ καὶ Βαρνάβας διέτριβον ἐν Ἀντιοχείᾳ διδάσκοντες καὶ εὐαγγελιζόμενοι μετὰ καὶ ἑτέρων πολλῶν τὸν λόγον τοῦ Κυρίου. 36 Μετὰ δέ τινας ἡμέρας εἶπε Παῦλος πρὸς Βαρνάβαν·) η ¨μακρά παραμονή¨ του Παύλου στην Αντιόχεια η οποία ακολούθησε το πρώτο τους Ιεραποστολικό ταξίδι διακόπτεται από τους «νομιμόφρονες» από την Ιουδαία που επιμένουν ότι η σωτηρία απαιτεί περιτομή. Οι αδελφοί μπαίνουν σε συναγερμό και ο Παύλος μαζί με τον Βαρνάβα επιλέγονται να ηγηθούν αντιπροσωπείας προς τα Ιεροσόλυμα για να συναντήσουν τους απόστολους και τους πρεσβύτερους. Η συνάντηση είναι το φημισμένο «Συμβούλιο των Ιεροσολύμων».
Χρονολογούμενο κατά σύμβαση κάπου μεταξύ των ετών 48 και 52, οι Πράξεις αναφέρουν μια αρκετά αρμονική σύναξη, με το κύριο θέμα να λύνεται πρόθυμα. Ο Παύλος διασκέδασε τους αδελφούς με ιστορίες «για σημεία και τέρατα» μεταξύ των εθνικών (15.12) και ο Ιάκωβος έκρινε πως σ’ ότι αφορά στην περιτομή «δεν τους παρενοχλούμε» (15.19) (διό εγώ κρίνω μη παρενοχλέιν τοις υπό τον εθνών επιστρέψουσιν εις τον Θεόν.) Πίσω στην Αντιόχεια οι αδελφοί «τα ξαναβρήκαν». (15.32) (ποιήσαντες δε χρόνον απελύθυσαν μετ’ ειρήνης από των αδελφών προς τους αποστόλους.).
Παρ’ όλα αυτά η αναφορά του Παύλου στην συνάντηση με «εκείνους που θεωρούνται στύλοι», είναι πολύ διαφορετική. Πηγαίνει στα Ιεροσόλυμα λόγω της «αποκαλύψεώς» του (Γαλάτες 2.2) και σημειώνει ότι αυτό ουσιαστικά ήταν μια σύγκρουση.
Εάν πραγματικά υπήρξε ένα «Συμβούλιο των Ιεροσολύμων» στο οποίο ο Παύλος κέρδισε το επιχείρημα ότι οι Εθνικοί δεν χρειάζεται να είναι περιτετμημένοι γιατί αμέσως μετά προσωπικά περιτέμνει τον Τιμόθεο, έναν μαθητή που βρήκε στα Λύστρα; (16.3) Φυσικά, μας έχουν πει ότι ο Τιμόθεος είναι μισός Ιουδαίος κι’ έτσι ένα απολογητικό επιχείρημα είναι ότι επρόκειτο να «κερδίσει την αναγνώριση» από τους Ιουδαίους της περιοχής αλλά τέτοιο επιχείρημα προϋποθέτει μια ευρέως διαδεδομένη γνώση επί των γεννητικών οργάνων του φτωχού Τιμόθεου. (Δεν υπάρχει καμία νύξη ότι ο Τιμόθεος ρωτήθηκε ποτέ για το πως αισθάνθηκε από αυτό). Αλλά ακόμη πιο περίεργο είναι ότι και ο ίδιος ο Παύλος το αναφέρει. Ο Παύλος ειδικά αναφέρει ότι, όχι ο Τιμόθεος, ό άλλος Έλληνας παρατρεχάμενος του ο Τίτος, δεν ήταν περιτετμημένος!
"Ἀλλ' οὐδὲ Τίτος ὁ σὺν ἐμοί, Ἕλλην ὤν, ἠναγκάσθη περιτμηθῆναι, 4 διὰ δὲ τοὺς παρεισάκτους ψευδαδέλφους, οἵτινες παρεισῆλθον κατασκοπῆσαι τὴν ἐλευθερίαν ἡμῶν ἣν ἔχομεν ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ, ἵνα ἡμᾶς καταδουλώσωνται·" – «Γαλάτες» 2.3,4.
«Ψευδοαδελφοί», «κατάσκοποι», προσπαθούν να κάνουν τον Παύλο και την ακολουθία του «σκλάβους»;
Τέτοια αγάπη, τέτοια Χριστιανική συντροφικότητα..
|
